Stary człowiek i może

Tomasz Kuza
Stary człowiek i może

Stary człowiek i może.
Czyje to stwierdzenie?
Myślicie, że wiecie może?
Ale z was jelenie.
Toż to nasz premier niebożę,
dokonał odkrycia:
Stary człowiek i może,
aż do końca życia.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Tomek dnia Nie 11:54, 11 Mar 2012, w całości zmieniany 1 raz

Taka fajna, prosta rymowanka Wink

Post został pochwalony 0 razy

Bardzo prosty wiersz. Krótki, rymowany z bardzo ukrytym przekazem, albo po prostu jego brakiem.

Szczerze pisząc dla mnie to nic specjalnego, ale każdy lubi coś innego.

Post został pochwalony 0 razy

Niby taka prosta rymowanka, faktycznie. Zabawna i luźna, ale mimo że jakoś rymowana, to z sylabami krucho.

A i przekaz dla mnie nie do końca zrozumiały. Wiersz, wiadomo, czasami trudno odczytać, a że to nie moje klimaty, to mogę się zwyczajnie nie orientować. Tylko, w takim razie, mógłby mi ktoś wyjaśnić o co tu właściwie chodzi? Tak najprościej na świecie mówiąc.

Chodzi o podniesienie wieku emerytalnego. Pieją o tym. A czemuż to uważasz, że z sylabami krucho?

Post został pochwalony 0 razy

No to wychodzi na to, że dobrze zrozumiałam twój wiersz.

Jeśli chodzi o sylaby to nie jest źle, ale jak zaczynasz pisać wiersz regularny to się tego trzymaj, a nie później odbiegasz.

Post został pochwalony 0 razy

A kto powiedział, że ma to być wiersz regularny?

Post został pochwalony 0 razy

No wiesz jeżeli dwa pierwsze wersy są napisane sześciozgłoskowcem i kilka innych to raczej odbiorca wnioskuje, że miał to być wiersz regularny, a coś nie wyszło.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez kwiatuszeczek13 dnia Pon 15:58, 12 Mar 2012, w całości zmieniany 1 raz

To chyba dość pochopny wniosek. Moim zamiarem nie było napisanie wiersza regularnego, tylko zgrabnej satyry.

Post został pochwalony 0 razy

Czy ja wiem, czy taki pochopny.
No cóż... ja napisałam już co myślę na temat wiersza. Nic więcej nie mam do dodania.

Post został pochwalony 0 razy

Co tu dużo gadać: każda strofa ma inną liczbę sylab. O to tylko chodzi. Nie ma co mówić o jakiś pochopnych wnioskach. Koleżanka nasza zauważyła tylko fakt. Wiadomo, skoro chciałeś po prostu satyrę napisać, to nie jest to konieczne, ale gdyby była równa ilość sylab na pewno byłoby lepiej.

Stoi na stacji lokomotywa,
Ciężka, ogromna i pot z niej spływa -
Tłusta oliwa.
Stoi i sapie, dyszy i dmucha,
Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha:
Buch - jak gorąco!
Uch - jak gorąco!
Puff - jak gorąco!
Uff - jak gorąco!
Już ledwo sapie, już ledwo zipie,
A jeszcze palacz węgiel w nią sypie.
Wagony do niej podoczepiali
Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali,
I pełno ludzi w każdym wagonie,
A w jednym krowy, a w drugim konie,
A w trzecim siedzą same grubasy,
Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy.
A czwarty wagon pełen bananów,
A w piątym stoi sześć fortepianów,
W szóstym armata, o! jaka wielka!
Pod każdym kołem żelazna belka!
W siódmym dębowe stoły i szafy,
W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy,
W dziewiątym - same tuczone świnie,
W dziesiątym - kufry, paki i skrzynie,
A tych wagonów jest ze czterdzieści,
Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści.

Lecz choćby przyszło tysiąc atletów
I każdy zjadłby tysiąc kotletów,
I każdy nie wiem jak się natężał,
To nie udźwigną - taki to ciężar!

Nagle - gwizd!
Nagle - świst!
Para - buch!
Koła - w ruch!

Najpierw
powoli
jak żółw
ociężale
Ruszyła
maszyna
po szynach
ospale.
Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem,
I kręci się, kręci się koło za kołem,
I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej,
I dudni, i stuka, łomoce i pędzi.

A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost!
Po torze, po torze, po torze, przez most,
Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las
I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas,
Do taktu turkoce i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to,
Gładko tak, lekko tak toczy się w dal,
Jak gdyby to była piłeczka, nie stal,
Nie ciężka maszyna zziajana, zdyszana,
Lecz fraszka, igraszka, zabawka blaszana.

A skądże to, jakże to, czemu tak gna?
A co to to, co to to, kto to tak pcha?
Że pędzi, że wali, że bucha, buch-buch?
To para gorąca wprawiła to w ruch,
To para, co z kotła rurami do tłoków,
A tłoki kołami ruszają z dwóch boków
I gnają, i pchają, i pociąg się toczy,
Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy,,
I koła turkocą, i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!...

Tu też można powiedzieć, że gdyby była równa ilość sylab to byłoby lepiej, ale ja tego nie twierdzę.

Post został pochwalony 0 razy

O czym Ty mówisz? Porównujesz swój wiersz do słynnej ,,Lokomotywy"? Ciekawie...

Jak chcesz, Twoja wola. Ale weź sobie pierwszą zwrotkę: 5 albo 10 sylab. A u Ciebie? 7, 6, 6, 6, 9... itp. Najzwyczajniejszy przypadek. Tutaj wszystko jest zamierzone. Taka różnica.

Ale jak chcesz, Twoja wola. I tak zrobisz, jak zechcesz.

A Ty weź sobie ostatnią zwrotkę. Szczególnie przedostatni wers. Ale czy to ma jakieś znaczenie? Liczy się treść i żeby rymy grały, a nie tam ktoś będzie liczył sylaby.
No i z tym porównaniem to przesadziłeś.

Post został pochwalony 0 razy

Przecież nie musisz tu niczego udowadniać. Wszystko jest luźną sugestią, a z Twojej odpowiedzi wnioskuję, że nie zamierzasz nic zmieniać. Stąd nie ma sensu tu niczego sobie udowadniać.